Vandaag hebben we een beetje feest gevierd in het babyhuis, omdat ik 10 jaar in Uganda ben. Ze vonden het geweldig, vooral de overheerlijke cake!
10 jaar!
30 mei 2007… de dag dat ik alles achterliet en naar Oeganda ging. Tien jaar zijn voorbijgegaan. Er zijn veel dingen gebeurd. Mooie dingen, vreugdevolle dingen, interessante dingen, verdrietige dingen. Het meest geweldige dat is gebeurd is dat Zefanja in mijn leven kwam. Ik kan me een leven zonder hem niet voorstellen. Hij is zo’n grote zegen in mijn leven!
Deze foto is gemaakt op de dag dat ik weg ging. Een hele bijzondere foto voor onze familie, waarschijnlijk de laatste met ons allemaal.
Hiep Hiep Hoera!
Wonderen bestaan!
Afgelopen vrijdag hadden we Aiden doodziek op laten nemen. Het ging heel niet goed met hem en we vreesden voor het ergste. Vanmiddag zijn we een poosje bij hem op bezoek geweest. En wat gaat het goed met onze lieve kleine vriend. Hij is begonnen met medicijnen tegen tuberculose en het gaat eindelijk de goede kant op. Inmiddels is zijn vader opgespoort die nu voor hem zorgt en dit met heel veel liefde voor zijn zoon doet. Zo mooi om te zien! We zijn ontzettend dankbaar voor dit wonder!! We hebben dus heerlijk genoten van Aiden vanmiddag. Vooral van zijn mooie glimlach!!
Zorgelijk!
Dit lieve kleine jongetje, Aiden, heeft acht dagen bij ons gelogeerd. Hij is 8 maanden oud en weegt 5.2 kg. Alle acht dagen hebben we constant in het ziekenhuis gezeten. Aiden is erg ziek en wat voor behandeling hij ook kreeg, het verbeterde niet. Afgelopen vrijdag besloten we hem op te laten nemen, omdat zijn situatie steeds slechter werd. De maatschappelijk werker heeft zijn tante gevonden, die nu bij hem is en voor hem zorgt. We hopen en bidden dat het snel de goede kant op gaat en hij een gezonde en vrolijke jongen wordt.
